Πύργος
(ποίημα του Αντ. Μάτετση Δικηγόρου)
Της Σαντορίνης το καλλίτερο χωριό,
Θα μ ερωτούν ποιο άραγε μ’ εφάνη,
το Μεροβίγλι, τα Φηρά, το Νημπορίο,
η Μεσαριά, ή το Φηροστεφάνι;
Είναι, θε να τους λέγω’ να βουνό,
με κάτασπρα σπιτάκια στολισμένο.
Όπου θαρρείς από τον ουρανό,
πως είναι λευκό σύννεφο πεσμένο.
Απάν’ απ’ την ψηλή του την κορφή,
φαίνεται η Σαντορίνη ξαπλωμένη,
Με χαρωπή κι’ ολόδροση μορφή.
σαν νύμφη για το γάμο στολισμένη.
Πέρα στο κύμα τ’ άγριο βουνό,
Π’ όταν ανάψ’ ο κόσμος το φοβάται ,
σου φαίνεται μικρό και ταπεινό,
Θαρρείς πως μέσ’ τα πόδια σου κοιμάται.
Εκεί ’χεις ελαφρότερο τον νου,
Ξεχνιέται κι’ η καρδιά χωρίς να θέλει.
Σ’ αυτό το συννεφάκι τ’ ουρανού,
Εκεί ψηλά…στου Πύργου το Καστέλλι.
Μ.Δανέζης: « Σαντορίνη», 1941
πηγή:Καλλ-ιστορώντας
